به گزارش روابط عمومی دانشگاه ، دکتر بهروز ساری صراف در سمینار یک روزه ی تحلیل اثرات سلامت بحران دریاچه ارومیه برای مدیران ارشد در تبریز اظهار کرد: کشور ما به دلیل بدشانسی اکولوژیکی در مرکز جنب حاره و کمربند پرفشار و میانی کمربند بیابانی قرار گرفته است و در مقابل تنها خوش‌شانسی اکولوژیکی آن وجود کوه‌های زاگرس و البرز است که تا حدودی باعث بارندگی می‌شوند.
وی افزود: در صورت بررسی نمودار دمای جهانی از سال 1880 تا کنون شاهد افزایش هرساله‌ی دما هستیم و گرم‌ترین روزها را در طی 10 سال گذشته تجربه کرده‌ایم.
وی تاکید کرد: پس از بحث تروریسم و رکود اقتصادی ، گرمایش جهانی یکی از عمده معظلات کلان‌شهرها در جهان محسوب می‌شود که این نیز از فعالیت‌های انسانی بیش از سایر عوامل تاثیر می‌پذیرد.
صراف عنوان کرد: انهدام جنگل، تغییرات کاربری زمین‌ها، صنعتی شدن شهرها و سوخت‌های فسیلی مثل نفت و گاز و ذغال سنگ از جمله فعالیت‌های انسانی است که باعث افزایش روزافزون گرمایش جهانی شده است.
وی خبر داد: کشورهایی همچون چین و هند که از بیشترین جمعیت برخوردار هستند آلودگی چندانی ندارند اما در کشور ما یاسوج سومین و سنندج هفتمین شهر آلوده‌ی جهان به شمار می‌آیند و روند روزهای پر گرد و غبار در کشومان رو به افزایش است و در صورت ردیابی می‌توان منشا گرد و غبار را کشورهای عربی و بیابان‌های عربستان دانست.
عضو هیئت علمی دانشکده‌ی جغرافیای تبریز با اشاره به روند تغییرات دریاچهی ارومیه از قبل از انقلاب اسلامی ایران تا کنون گفت: دوره‌ی تعادل اکولوژیک، استرس شدید و خشکسالی و آبگیری همزمان سدها و استقلال رفتاری دریاچه از اقلیم حوضه‌ی آبریز و دوره‌ی مدیریت منابع آب نمای کلی تغییرات دریاچهی ارومیه به شمار می‌آید.
وی با بیان این که عدم وجود مدیرت مناسب علت اصلی حال کنونی دریاچه است گفت: تنها در صورتی که 10 درصد تبخیر از سطح دریاچه به درستی مدیریت می‌شد، دریاچه امروزه وضعیت بهتری داشت.
وی خاطرنشان کرد: اقلیم نیز در این میان عوامل بسیاری را تحت تاثر قرار داده است و عقیم شدن توده‌های باران‌زا و این که این تودهها در صورت بارش نیز سیلاب‌ساز نیستند نیز به این مشکل دامن زد و تنها 20 درصد از توده‌های باران‌زا توان بارش دارند.
صراف با بیان پیشنهادات در راستای حل مشکلات بحران دریاچه گفت: ارائه‌ی برنامه‌های اجرایی قاطع و مدرن توسط مدیران سازمان‌ها، انجام اقدامات ضرب‌الاجل در راستای کاهش مصرف آب و همچنین تدوین برنامه‌های فرهنگی و رسانه‌ای جهت فرهنگ‌سازی مصرف بهینه‌ی آب از جمله راهکارهایی است که می‌تواند مفید واقع شود